Hagar Judith Oaza szczescia, Książki - Literatura piękna, Bonia, Harlequiny nowe różne, ebook, pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
WYSPY SZCZĘŚCIA
CIA
JUDITH HAGAR
Oaza
Szcz
Szcz
ęś
ęś
cia
cia
WYSPY SZCZ
Oaza
Szcz
ęęś
1
Melonie Webster siedziała bez ruchu przy telefonie patrz
ą
c przed siebie pustym wzrokiem.
Jej martwa twarz pozbawiona była niemal koloru, a w bł
ę
kitnych oczach nie czaiła si
ę
Ŝ
adna
iskierka
Ŝ
ycia. Na zegarze wisz
ą
cym nad jej głow
ą
wskazówka sekundnika bezlito
ś
nie
odmierzała c zas
zanim delikatny ruch prawej r
ę
ki Melonie zdradził,
Ŝ
e dziewczyna w ogóle
Ŝ
yje i oddycha, zd
ąŜ
yła trzykrotnie obiec tarcz
ę
. «
Wreszcie poruszyła głow
ą
, a jej oczy powoli o
Ŝ
yły, gdy dostrzegła co
ś
pomi
ę
dzy stołem a
podłog
ą
. Melonie otworzyła usta i lekko westchn
ę
ła. Było to pół westchnienie, pól szloch. Po
chwili znów podniosła głow
ę
. Zacisn
ę
ła usta w w
ą
sk
ą
, pełn
ą
gniewu lini
ę
i niecierpliwym
gestem odgarn
ę
ła z twarzy opadaj
ą
ce pasma jasnych włosów. Wreszcie powoli, czuj
ą
c
niemal fizyczny ból, wstała z krzesła.
Co mam teraz zrobi
ć
? My
ś
lała próbuj
ą
c ogarn
ąć
w jaki
ś
sposób t
ę
straszliw
ą
wiadomo
ść
,
któr
ą
wła
ś
nie usłyszała. To było niemo
Ŝ
liwe, niemal nie do uwierzenia; wiedziała jednak,
Ŝ
e
pani Johnson nie mogłaby skłama
ć
. Nie w tak wa
Ŝ
nej sprawie jak ta! To nie mogło si
ę
wydarzy
ć
. A jednak... wydarzyło si
ę
!
Paul odszedł. Znikn
ą
ł na zawsze z jej
Ŝ
ycia. Tak po prostu! Odszedł... znikn
ą
ł... wyjechał w
nieznane... uciekł... i to z. Clar
ą
... milutk
ą
, kochan
ą
, godn
ą
zaufania Clar
ą
... najdawniejsz
ą
i
najdro
Ŝ
sz
ą
przyjaciółk
ą
, jak
ą
kiedykolwiek miała!
Uciekła z m
ęŜ
czyzn
ą
, którego Melonie kochała... za którego miała wyj
ść
za m
ąŜ
. A teraz
została sama... z sukni
ą
ś
lubn
ą
wisz
ą
c
ą
cierpliwie w szafie... z wszystkimi dokumentami
potrzebnymi do
ś
lubu, które wraz. z potwierdzeniami rezerwacji hotelowych na miodowy
miesi
ą
c, le
Ŝ
ały spokojnie w szafie.
Paul sam kupił bilety na samolot. Melonie roze
ś
miała si
ę
na głos z gorycz
ą
, a jej
ś
miech
odbił si
ę
echem w pokoju. Ciekawe, czy u
Ŝ
ył tych samych biletów na podró
Ŝ
z Clar
ą
—
zastanawiała si
ę
. Nie.- Nie mógł tego zrobi
ć
. Bilety zostały zarezerwowane na niedziel
ę
wie-
czór - dzie
ń
jej
ś
lubu z Paulem, a przecie
Ŝ
to dopiero za trzy dni. Ale
ś
lubu nie b
ę
dzie. Ju
Ŝ
nie. To si
ę
sko
ń
czyło; ten rozdział został zamkni
ę
ty na zawsze. Ju
Ŝ
nawet nie był jej Paulem.
Teraz nale
Ŝ
ał do Clary. Przynajmniej tak si
ę
domy
ś
lała. M
ęŜ
czyzna, który opuszcza sw
ą
przyszł
ą
Ŝ
on
ę
na trzy dni przed
ś
lubem, mo
Ŝ
e z równ
ą
łatwo
ś
ci
ą
odej
ść
od „tej drugiej".
Clara? Ta druga? Melonie nie była w stanie poł
ą
czy
ć
tych dwóch poj
ęć
. Jak
Ŝ
e Clara, któr
ą
znała od dziecka, mogła by
ć
,,t
ą
drug
ą
"? To przypominało fabuł
ę
jakiego
ś
taniego
melodramatu.
Ale to nie był film. Taka była rzeczywisto
ść
.
Pani Johnson była bardzo zdenerwowana, kiedy zadzwoniła obwieszczaj
ą
c jej ostatnie
wiadomo
ś
ci. W pewnym sensie Melonie mogła jej nawet współczu
ć
. Przeprowadzenie takiej
rozmowy, kiedy jest si
ę
zmuszonym powiedzie
ć
swojej przyszłej synowej,
Ŝ
e nie zostanie
ona członkiem rodziny, i postara
ć
si
ę
, by zabrzmiało to grzecznie i troskliwie, nie nale
Ŝ
y do
rzeczy najłatwiejszych. A jednak sprowadziło sie to do mniej wi
ę
cej tego:
„Przepraszam, mała! Nie miała
ś
szcz
ęś
cia! Twoje miejsce zaj
ę
ła Clara Kent.
ś
ycz
ę
wi
ę
cej
szcz
ęś
cia nast
ę
pnym razem. Wolałabym,
Ŝ
ebym to nie ja musiała ci powiedzie
ć
, ale
poniewa
Ŝ
i tak si
ę
o tym dowiesz, mo
Ŝ
esz to równie dobrze zrobi
ć
za moim po
ś
rednictwem.
Poza tym, to mój obowi
ą
zek."
Melonie odsun
ę
ła si
ę
od stołu i przycisn
ę
ła dłonie do skroni. Była zrozpaczona. Czuła si
ę
tak,
jakby zamykano j
ą
w jakiej
ś
pułapce. Musi wyj
ść
z domu. Po prostu musi. Nie mogła ju
Ŝ
wpatrywa
ć
si
ę
w telefon, który stał tak spokojnie, jakby z niej szydził. Próbowała si
ę
opanowa
ć
. Telefon nic tu nie zawinił. Nawet gdyby nie przekazał tej wiadomo
ś
ci, Paul i tak
by znikn
ą
ł. Musi wyj
ść
... gdzie
ś
i
ść
... gdziekolwiek.
Wło
Ŝ
yła płaszcz, starannie zamkn
ę
ła za sob
ą
drzwi i ruszyła przed siebie bez celu. Przeszła
si
ę
kawałek, ale nie zmieniło to jej samopoczucia. Rzeczywisto
ść
na zewn
ą
trz nie była o
wiele lepsza ni
Ŝ
w domu. My
ś
li nadal kł
ę
biły si
ę
jej w głowie. Paul przecie
Ŝ
nie wróci. Ból w
sercu nie znikał.
- Cze
ść
, Melonie. Jak leci? — usłyszała nagle głos Jacka Purdeya.
W niedziel
ę
miał by
ć
dru
Ŝ
b
ą
Paula. Najwyra
ź
niej nie wiedział, co si
ę
wydarzyło.
Melonie zastanowiła si
ę
, co powinna powiedzie
ć
. Czy ma go o wszystkim poinformowa
ć
?
Wcze
ś
niej czy pó
ź
niej i tak o wszystkim usłyszy. W miasteczku tak małym jak Rocky Spring
wie
ś
ci rozchodz
ą
si
ę
przera
Ŝ
aj
ą
co szybko. Nie mogła mu jednak powiedzie
ć
. Nie teraz. Nie
w tej chwili. Mo
Ŝ
e pó
ź
niej... po południu albo wieczorem. Wiedziała,
Ŝ
e musi usi
ąść
przy
telefonie i zacz
ąć
dzwoni
ć
... Wielebny Philips, dostawcy, restauracja, go
ś
cie weselni, jej
pierwsza druhna. To jedyna rozmowa, której nie b
ę
dzie musiała odby
ć
. O Bo
Ŝ
e, jak sobie z
tym wszystkim poradzi!
Strasznie si
ę
spiesz
ę
, Jack — powiedziała sil
ą
c si
ę
na u
ś
miech, po czym, maj
ą
c nadziej
ę
,
Ŝ
e sprawi to dobre wra
Ŝ
enie, pomachała mu rado
ś
nie i
ruszyła dalej. Poczuła,
Ŝ
e łzy zaczynaj
ą
jej płyn
ąć
po twarzy. Przyspieszyła kroku i skr
ę
ciła
w boczn
ą
uliczk
ę
. Nie mogła pozwoli
ć
, by całe miasto zobaczyło,
Ŝ
e płacze.
W ci
ą
gu nast
ę
pnych trzech dni ból w sercu Melonie zmienił si
ę
w gniew i w
ś
ciekło
ść
.
Podst
ę
pno
ść
Paula, bezmy
ś
lny egoizm i chłód jego zachowania oburzały j
ą
. A potem, gdy
zacz
ę
ła wspomina
ć
wszystkie drobnostki, które powinna była dostrzec wcze
ś
niej, drobne
cechy charakteru Paula, zacz
ę
ła sobie wyrzuca
ć
,
Ŝ
e mogła by
ć
tak głupia i
ś
lepa. Ka
Ŝ
dy
człowiek obdarzony cho
ć
by szcz
ą
tkowym umysłem powinien był dostrzec, co si
ę
naprawd
ę
dzieje. Te niewinne spotkania z Clar
ą
, te potajemne u
ś
miechy i dotkni
ę
cia. Była głupia. Ale
t
ę
py ból nie mijał.
W niedziel
ę
- dzie
ń
, który miał by
ć
dniem jej
ś
lubu musiała podj
ąć
niełatw
ą
decyzj
ę
: i
ść
czy
nie i
ść
do ko
ś
cioła. Czy mogła tam usi
ąść
, tu
Ŝ
pod okiem Dr. Philipsa, który miał odprawi
ć
ceremoni
ę
, w
ś
ród całego zgromadzenia wiernych przygl
ą
daj
ą
cych si
ę
jej ciekawie?
Musiała to zrobi
ć
. Wiedziała o tym. Nie mogła bez ko
ń
ca unika
ć
konfrontacji ze
ś
wiatem.
Wcze
ś
niej czy pó
ź
niej i tak trzeba b
ę
dzie zrobi
ć
ten krok, dlaczego wi
ę
c czeka
ć
do jutra,
skoro mo
Ŝ
na zrobi
ć
to dzisiaj? Ucieczka przed prawd
ą
, odkładanie tego na pó
ź
niej nie
przyniesie jej nic dobrego. Im dłu
Ŝ
ej b
ę
dzie czeka
ć
, tym trudniej b
ę
dzie jej stan
ąć
twarz
ą
w
twarz z. lud
ź
mi.
Przygotowała si
ę
psychicznie na spodziewan
ą
reakcj
ę
, ale to, co si
ę
stało, przeszło jej
najgorsze obawy. W momencie, kiedy usiadła na swoim zwykłym miejscu w ławce, dwie
siedz
ą
ce obok niej kobiety od razu si
ę
odsun
ę
ły, a w ich oczach miejsce współczucia i
sympatii zaj
ę
ła nie skrywana nienawi
ść
i pogarda. Melonie postanowiła nie zwraca
ć
na nie
uwagi. Próbowała uspokoi
ć
si
ę
i skoncentrowa
ć
na nabo
Ŝ
e
ń
stwie. W ko
ś
ciele panowała
jednak nie znana jej wcze
ś
niej atmosfera obco
ś
ci, która cho
ć
mo
Ŝ
e wydawało si
ę
to do
ść
dziwne — ogarn
ę
ła tak
Ŝ
e i pastora. Wygl
ą
dało na to,
Ŝ
e jest na ni
ą
zły. Kiedy przypadkiem
ich spojrzenia spotkały si
ę
, szybko odwrócił wzrok, kieruj
ą
c słowa kazania do drugiej cz
ęś
ci
zgromadzenia.
Dopiero po nabo
Ŝ
e
ń
stwie dotarły do niej pierwsze przebłyski tego, co spowodowało t
ę
niezwykł
ą
dla niej reakcj
ę
. Usłyszała za sob
ą
wyra
ź
ne szepty. „Ona to ma tupet... pokazywa
ć
si
ę
w ko
ś
ciele po tym, co zrobiła. Biedny Paul. Pomy
ś
le
ć
,
Ŝ
e był tak blisko
ś
lubu z ni
ą
. Miał
szcz
ęś
cie,
Ŝ
e dowiedział si
ę
o wszystkim przed faktem!" Kiedy zbli
Ŝ
ała si
ę
do ludzi, głosy
przycichały.
Czuj
ą
c rosn
ą
ce przera
Ŝ
enie Melonie zacz
ę
ła powoli zbiera
ć
si
ę
do wyj
ś
cia. Nie wiedziała, o
co w tym wszystkim chodzi, ale słowa paliły j
ą
niczym roz
Ŝ
arzone
Ŝ
elazo.
Melonie! zaczekaj! dostrzegła u
ś
miechni
ę
tego Jacka Purdeya, który przeciskał si
ę
przez, tłum
w jej stron
ę
.
Przynajmniej jedna osoba ma w stosunku do niej przyjazne uczucia. Zatrzymała si
ę
i
zaczekała na niego. Stała zupełnie sama, gdy
Ŝ
ludzie wychodz
ą
cy z ko
ś
cioła przechodzili o
przynajmniej trzy metry obok niej.
— Cze
ść
. Nie spodziewałem si
ę
,
Ŝ
e ci
ę
tu spotkam powiedział Jack bior
ą
c j
ą
pod r
ę
k
ę
. —
Przykro mi. Wiesz, co mam na my
ś
li. Z tego, co słyszałem, Paul zachował si
ę
jak prawdziwy
dra
ń
, nawet je
ś
li we
ź
mie si
ę
pod uwag
ę
te okoliczno
ś
ci. Mógł ci przynajmniej sam o tym
powiedzie
ć
, a nie wymyka
ć
si
ę
tak bez słowa.
- Dzi
ę
ki za miłe słowa odparła. ----- Jeste
ś
pierwsz
ą
osob
ą
, od której je usłyszałam —
u
ś
miech znikn
ą
ł z jej twarzy i spojrzała na niego zaciekawiona. To znaczy, je
ś
li to miały by
ć
miłe słowa. Co miałe
ś
na my
ś
li mówi
ą
c o „tych okoliczno
ś
ciach"?
Z
twarzy Jacka znikn
ą
ł przyjazny wyraz. Był wyra
ź
nie zakłopotany.
No wiesz, Melonie. Po co o tym mówi
ć
? Chyba nie powinienem był w ogóle o tym
wspomina
ć
. Jest mi naprawd
ę
bardzo przykro. Wierz mi. Lubi
ę
ci
ę
. Zawsze lubiłem. Wiesz o
tym.
Na twarzy Melonie pojawiła si
ę
determinacja.
No dobra, Jack. Przez cały ranek traktowano mnie jak jakiego
ś
pariasa. O co tu chodzi? Czy
cierpi
ę
na jak
ąś
straszn
ą
chorob
ę
? Mo
Ŝ
e to tr
ą
d?
- Posłuchaj, dla mnie nie ma to
Ŝ
adnego znaczenia — Jack wzruszył ramionami. —
ś
yjemy
w ko
ń
cu w latach osiemdziesi
ą
tych. Dziewczyna ma takie samo prawo zabawi
ć
si
ę
jak
chłopak. Ale musisz zrozumie
ć
te stare baby. One nadal
Ŝ
yj
ą
przynajmniej w dziewi
ę
tnastym
wieku.
O czym ty mówisz, Jack? — patrzyła na niego zdumiona. — Przysi
ę
gam,
Ŝ
e nie mam
najmniejszego poj
ę
cia o tym, co próbujesz mi powiedzie
ć
. No, dalej. Powiedz wszystko do
ko
ń
ca i przesta
ń
owija
ć
w bawełn
ę
. W minionym tygodniu zatajono przede mn
ą
wystarczaj
ą
co du
Ŝ
o rzeczy. A poza tym, je
ś
li dobrze ci
ę
zrozumiałam... moje uszy z
pewno
ś
ci
ą
nie s
ą
zbyt delikatne, by nie wytrzyma
ć
całej tej opowie
ś
ci.
Jack spowa
Ŝ
niał. Odwrócił wzrok nie mog
ą
c patrze
ć
je prosto w oczy.
Dobra. Sama o to prosiła
ś
. Ale kiedy wyje
Ŝ
d
Ŝ
ała
ś
na te do
ść
szczególne weekendy z...
przyjaciółmi, jak mówi
ą
, czego si
ę
spodziewała
ś
po Paulu?
ś
e mu si
ę
to spodoba? Byli
ś
cie
przecie
Ŝ
zar
ę
czeni. On jest przecie
Ŝ
tylko człowiekiem. Co
ś
czuje. Nie zgadzam si
ę
oczywi
ś
cie z tym,
Ŝ
e zrobił dobrze uciekaj
ą
c z Clar
ą
Kent bez słowa. To było podłe. Ale to ty
zacz
ę
ła
ś
t
ę
gr
ę
, nie jeste
ś
wi
ę
c bez winy.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ download @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ ebook

Archiwum